Putik, Sipon, at Muta

Hay nako.
Nakakainis naman da laro kanina!
My blood is running out of my while I struggle to play futbol.
Yak.
It's so kadire naman da feeling.
Putik is flying all around.
Eeew!
I almost made tikim of the kalabaw-smelling field.
My gash, we smell like shit kanina.
Buti na lang, I have sipon.
But my sipon is so nakakainis na rin kanina.
Aside from blood dripping out of me, I also have my sipon running back and forth in my nose!
I can't breathe well becos op my sipon.
Its color green pa naman like the damo in sunken garden.
And I hab so many kulangots in my nose after the game ha!
I hab to breathe in my mouth pa becos op da so many kulangots stuck in my nose!
Imagine dat?

O well. Whateber.

Somehow, its fun naman e.

It would have been funnier for me if da field is dry.
Wahaha.

I can't run very much in the mud naman kasi...
I sink, get stuck, and its really a great eport to lift my heavy legs becos op the dysmenorrhea I'm suffering.
Owts... My back hurts, along with my hart.
Ay, I hab a heart pala. Its beating dugdugdug kanina. I felt it beating So fast!
It almost jumped out of my chest.

I like to laugh at the girls who got too much putik kanina.
WAHAHAH!
But its notn really that funny ha?
Its so hirap to clean the putik. It sticks to your skin.
I can still smell the odor.
O my, there's still putik in my eye!
Later it will come out as muta na.

May Crush Ako

Nabasa ko yung mga naunang posts ko dito sa blog ko.
Wahaha. Ang korny ko pala. Ang pangit ng pagkaka-kwento ko.
Prang di kapani-paniwala.

E bakit ba??? Kanya-kanyang diskarte lang yan.

E... ang panget kasi. Naiinis lang akong basahin.

Walang kwenta mga adbentyurs ko.

Anukaya't mamundok naman ako minsan nang may bago akong mailagay dito sa jornal ko...

Hay. Tangamang yan... Ang hirap sumakay sa Katipunan kanina.
Bumaha pa dun sa palagi kong pinag-aabangan ng jip.
Yak. Nabasa ng maruming tubig ang mga paa ko.
Eww... Hala. Baka magka-leptospirosis aku!!!
May sugat pa naman ako sa paa tapos nabasa ng baha.
Mamamatay na ko!
MAmamatay na ko!
Mamamatay na ko!
HIndi lang yan. Naka-sakay pa ko sa isang patok na jip na may preskong konduktor at drayber.
Pinara ko yung jip. Nagkamali ako kaasi punong-puno na pala. Pero tumigil pa rin para isakay ako. At sa harap pa 'ko pina-upo.
Ayon sa aking obserbasyon, medyo special kasi ang upuan sa harap ng patok na jip.
Para lang sa drayber at konduktor ang harap.
Hindi sila nagpapasakay ng mga lalaki sa harap at pinipili nila ang mga babaeng papaupuin sa harap.
Madalas mga tinedyer na may mga hitsura at mukhang madaling utuin.
May hitsura ako, no doubt about it...Waaaaahahah!
Pero mukha ba kong uto-uto?
Anyhow, pinatulan ko na.
Diyoskopo. Halos 20 minutes na 'kong naghihintay ng jip na masasakyan.
Ang lakas ng ulan at nagsisiksikan ang mga tao sa ilalim ng tulay. Baha pa.
Nakakainit ng ulo.
Kaya naman napasakay na ko sa patok na yon.

Traffic. Ang init sa loob ng siksikang sasakyan. Habang yumuyugyog ang jip dahil sa lakas ng rock music, nagtanong ang konduktor: "Ate, mahirap bang sumakay?"
SAbi ko, "Oo. Ang daming tao at ang lakas pa ng ulan. NAkakainit nga ng ulo e."
Akala ko titigilan na kong kulitin ng konduktor. Maya-maya, silang dalawa na ng drayber ang dumadaldal sa kin.
Haha, makiki-ride nga ako, kung sabagay nakasakay na rin lang naman ako sa jip nila...
Medyo nakaka-bore nga naman ang biyahe. Ang haba ng trapik. Kaya dinaldal ko rin sila.

Hindi naman masyadong matanong si konduktor. Sumasakay ka ng FX? Nag-LRT ka ba at bumaba sa Katipunan? Saan ka sumasakay sa umaga? Nag-aabang ka ba sa NGI sa umaga?
Ay sige, interview to. Ako namang si gaga, nagdadalawang isip kung magsisinungaling o ano.
Sapakin ko na lang kaya para tumahimik na...

Nasa Concepcion kami nang...
"Anu nga pala pangalan mo?" tanong ni konduktor.
Ops.
Teka, sasabihin ko ba o-
"Cyril."
"Ano, Sheryl?"
"A, oo." Wala naman talagang nakakakuha agad ng pangalan ko.
"Nice meeting you. Ako naman si (nakalimutan ko na)." Sabay abot ng kaliwang kamay sa akin.
Di ko pinansin. "E si mister driver?" Pilit kong iniiba ang usapan.
Sinabi naman ni mister driver ang pangalan niya pero nakalimutan ko rin agad. Inabot din niya ang kanan niyang kamay habang nakahawak sa manibela ang isa.
"Okey... Ay, diyan na lang ako sa tabi.Para."

"Sakay ka uli sa 'min ha?"
Sagot ko, manifest:"O sige, basta ba libre e."
latent:"In your dreams, pare."

Actually, medyo sanay na 'ko sa mga ganitong sitwasyon dahil ilang beses na rin nangyari sa kin 'to. Unang beses, dinaldal ko rin yung konduktor at yung drayber. Feeling close kahit hinde, may discount pa 'ko sa pamasahe. Sumunod na nasakay ako sa harap, inisnab ko yung konduktor at drayber. Mula Barangka hanggang sa amin hindi ako tinigilan ng pagpaparinig at pang-aasar. Madalas naman hindi ako dinadaldal dahil madalas, pag sa harap ako nakaka-upo ay nakasimangot ako. Kunwari mainit ang ulo para di na pakitunguhan. Pero madalas din na nakikita ko sa salamin na tinititigan ako.
BULAGA! Huli ka. Dukutin ko 'yang mata mo e. - nasasabi ko na lang sa sarili ko.

Okay. Change topic. Saka ko na i-aanalyze ang pangyayaring 'yon. Masyadong konti ang data ko para gumawa agad ng mga haka-haka. Sarili kong insights muna ang masasabi ko kaya medyo biased ang pagkaka-kwento ko.

***
Omay... May crush ako.
Sa wakas may crush na uli ako.
Since _____hindi na ko uli nagkaroon ng matinong crush.
Kaya lang... hrrr. Masyado akong excited, nasabi ko tuloy agad sa dalawang frendly chuchus ko.
Wala na. Ang korny na tuloy.
Hmph. Nawalan na ko ng gana...
Di ko na siya uli crush.
Bakit ganun, once na inamin ko sa sarili ko na crush ko yung someone, naguguluhan ako.
Nakakainis.
Sana pala di ko inamin agad para na-cherish ko yung mga kilig moments.
Iba na kasi pag may ibang nakakaalam. Malalaman na may hidden agenda ako.

Shoot. MAli.

Merengue

Habang nagtatayp ako nito, kumakain ako ng puting merengue at nakikinig sa nakaka-depress na music ng Coldplay.Ganda...
Mmm...ang sarap. Ang tamis-tamis.

Nitong nakaraang sabado, nabihag na naman ako sa time space warp sa bahay ni kuya ty.
Ewan ko ba. 'Pag nandun ako, parang nawawala ang konsepto ng oras sa mundo.

Naroon sina Kuya Ty, Kuya eds, Kuya Hans, at Kuya myk. Dumaan sandali sina Ate rac, Kuya abe, Kuya Ranel, Kuya syl. Nanood ata sila ng game ng England at Portugal sa Ateneo.Nagpa-kain din ata nung gabing yun si Mr.Eds. Hindi ko alam kung bakit. Pero wala akong pakialam kasi hindi rin naman ako nakatikim ng kahit isang pirasong manok sa pakain niya.
Nagpunta lang kami ni Via dun para gawin yung para sa exhibit sa CHK na hanggang ngayon ay hindi pa rin namin matapos-tapos.
Nakakapagod ang training nung hapon na yon kaya medyo inaantok na kami ni Via, hindi na natuloy ang ginagawa namin.
Nagyayang mag-inuman sina Kuya eds. Chip-in. Pero hindi ako nagchip-in, hindi dahil ayaw kong uminom, dahil wala akong pera.
Pero mababait naman sila. Pinasali pa rin nila ako. Muntik pa silang magwala dahil hindi malamig ang beer at wala silang mahagilap na yelo.
Unang natumba si Via. Nalasing ata ang gaga, natulog na lang sa upuan. Si kuya hans, matapos ma-frustrate dun sa ginagawa niyang laruan, natulog na lang din.
Okey, two down. Ako, si Kuya ty, Kuya eds at Kuya myk ang natira.
Napansin kong tulala si Kuya Eds.
"Oy,humihinga pa ba yan?" tanong ko.
Wala talagang imik, nakatingin sa kawalan at malalim ang iniisip.
Obyus ba? May mabigat siyang problema. At malamang, problema sa lablayp yun.
Ganun naman lagi e... basta problema, lablayp yan. Wala yatang ibang problemang iniiiyakan kung 'di ang problema sa pag-ibig. Hahaha, buti na lang wala ako nun.
Medyo iba na ang takbo ng utak ko dahil sa alcohol.
Biglang nabanggit ni Kuya Eds na hindi raw marunong magmahal ang mga babae.
Sumang-ayon naman si Kuya myk. At maya-maya pa'y ginatungan pa sila ni kuya ty.
Sex lang daw ang hanap ng mga babae. 'Pag nakuha na ang gusto, iiwan ka na raw nila.
Siyempre hindi ako tatahimik na lang sa isang tabi. Naghahanap yata ng away ang tatlong yun e...
Nakipag-argue ako sa kanilang tatlo. Ang argumento ko ay argumento ng isang estudyante ng antropolohiya at hindi argumento ng isang peminista. That's what I think, at least. Base sa statement nilang tatlo, lumalabas na tinitingnan nilang hindi marunong magmahal ang lahat ng babae sa mundo, which is stereotypic para sa akin. Isa iyong generalization. Ang nakakatawa, may mga kilala rin kasi akong babae na pareho ang sinasabi tungkol sa mga lalaki. Ang mga lalaki raw ay hindi marunong magmahal, puro libog lang.

Natutunan ko sa antropolohiya na hindi tama, hindi dapat, o hindi maganda ang pag-ge-generalize ng mga tao. Cultural diversity, cultural relativism. Ito ang mga konseptong ginamit ko upang ipaliwanag na hindi tama ang pananaw nila tungkol sa lahat ng mga babae. Helo? Iba-iba rin ang mga babae 'no? HIndi lahat ng babae ay may pare-parehong experiences. At ganun din naman sa mga lalaki, hindi ba?

Ikinuwento sa akin ni Kuya eds ang naging experience niya regarding lovelife. Minahal daw niya talaga yung babae. Ibinigay niya lahat, isinakripisyo ang kailangan isakripisyo. Pero iniwan at sinaktan pa rin daw siya. Nagmahal siya at nasaktan. No question about that.

Pero para sa akin, hindi sapat ang sariling experiences upang mag-kahon ng mga tao.
For him, that's enough para sabihing hindi marunong magmahal ang mga babae. For me, hoy, hindi lang siya ang babae sa mundo.

Isa pa, ang pagmamahal kasi ay isang magulong konsepto.
Bawat tao ay may kanya-kanyang depinisyon ng pagmamahal.
Okey, pina-define ko kay kuya eds kung ano ang pagmamahal para sa kanya.
Yung depinisyon ba niya ng pagmamahal ay kapareho ng depinisyon ng pagmamahal ng babaeng minamahal niya?
Para sa kanya, alam niyang mahal na mahal niya yung babae. Pero ganun din ba ang nararamdaman ng babae para sa kanya?

Love is relative. Di ba?
So, ang problema sa pag-ibig ay humanap ng isa pang taong may depinisyon ng pagmamahal na tulad ng iyo.
Ang hirap naman nun.

Nakakatuwa kasi napatunayan ko noon na halos pare-pareho lang ang mga babae sa mga lalake. Pareho silang marunong magmahal. Pareho silang marunong masaktan. Pareho silang marunong magalit. At ang dahilan ng pagmamahal at sakit at galit nila ay halos pare-pareho din. Ewan ko lang ha? Pero baka nag-ge-generalize din ako sa puntong ito.

Hay buhay.

Nung ako ang tinanong nila kung ano para sa akin ang pag-ibig, hindi ko sila masagot.
Sabi ni kuya ty, napaka-imposible daw nun.
E hindi ko talaga masagot dahil masyadong magulo para sa akin ang pag-ibig.
Siyempre nung bata ako, ang pagmamahal para sa akin ay yung love story ng mga prinsipe't prinsesa. Kiss. Kasal. Pamilya.
Pero habang tumatanda ako, na-debunk yung alam kong pag-ibig.
Ilusyon lang ang lahat ng alam kong depinisyon ng pag-ibig. Hindi naman talaga siya parte ng realidad, ng tunay na mundo.
Nade-deconstruct ang lahat sa paligid ko.
Betwixt and between?
Yan tuloy, nasa liminality ako kaya gulong-gulo ako.

Yan tuloy, nagduda pa sila kung lesbiana ako o hinde.
Yan tuloy, na-harrass na naman ako ni kuya ty.
Yan tuloy, hindi ko na napanood yung The Ring.